Genç Olmaya Dair

Biraz iç dökmeli...

Şunun artık fazlasıyla bilincindeyim ki, eskiye dönmek umudu taşımamaktayım. Her şey eskiye döndüğündeyse ben aynı ben olmayacağım. Daha farklı bir kabullenmişlik var artık üzerimde. Alışılmış çaresizlik var. Durum neye evrilirse evrilsin onu kabul etmişlik var içimde.

Okula dönemeyeceğim sanırım artık. Yeniden "öğrenci evim" olmayacak. 4 yıllık üniversite hayatım 1.5 yılda bitecek. Kalan yıllar ise lisenin devamı şeklinde 16 yaşıma eklenmiş gibi. 19 yaşımdan 22 yaşıma atlayacağım. Kendime olgun olma zorunluluğu dayatacağım. 20'li yaşların aptallığı, defalarca hata yapma şansı uğramayacak mı bize hiç? Kendi evin olması, kendine ait sorumluluklarının olması kavramı hep ötemizde mi duracak? 12 yaşında olmakla 20 yaşında olmanın bir farkı olduğunu hissedebilecek miyiz?

Sahip olduğum "yetişkinlik" kavramı günü birlik denetimli serbestliklerin 2-3 günlük gezilerin dışına taşabilecek mi? Günler süren festivallere gidebilecek miyiz yine? Enerjimiz fotoğraflarımızdan taşacak mı? Yeniden genç olabilecek miyiz?

Sahi nasıldı genç olmak? 4 kız aynı odada yaşamak? Nasıldı başka şehirde kendi halinde bir yaşam sürmeye çalışmak? Nasıldı gurbetten eve dönme hissi? Nasıldı her şeye enerjin olması? Nasıldı beraber sabahlara kadar oturmak?

İnanılmaz olgun, yorgun ve kırgınım.

yorgunum, yorgunuz.

20 yaşındayım, 16 yaşımdan biraz özgürüm...