Sevgili 2020,

Sevgili kendim,

Eşi benzeri olmayan bir yılı geride bıraktın. Herkes için eşsiz bir yıldı. Hataların, heyecanların, ilklerin, anıların oldu bolca. Şimdi durup düşününce nasıl da büyüdüğünü bir kez daha anladım.

Sevgili 2020,

Öyle çok şey öğrendim ki senden; bitişine 2 gün kala sana bunları yazmaya bile korkuyorum. Her şeyin an'dan ibaret olduğunu iliklerime kadar hissettirdin bana bu sene. Bir tenefüs arasında saatler sonraki uçağa bilet alıp hiç uyumadan valiz hazırlamanın heyecanını sende tattım. Deli olduğumu bilirdim ama böylesine deli olduğumu senden öğrendim. Yalnız yaşamanın nasıl da özgür hissettirdiğini, kendine ait bir evin olmasının getirdiği sorumlulukları da senin sayende tattım. Sağlığın sahip olduğumuz her şeyden daha mühim olduğunu tüm dünyaya yeniden hatırlattın. Hiç kırgınlığım olmadığını, dünyayı kırılacak kadar umursamadığımı da sende fark ettim. Dönme dolaba da ilk kez bu yıl bindim. Gençliğin hiç sınır tanımamak, saate hiç bakmamak olduğunu sayende hiç unutmadım. İstediğim saatte istediğim şehirde olabilirmişim aslında ben. Ailemin bana her kararımda nasıl da destek olacağını yine, yeni, yeniden görmüş oldumm. Babamla seyahat etmenin konforunu da ilk kez bu yıl tattım. 50 gün evden hiç çıkmadan durabildiğime şaşırarak şahit oldum. Umudun insanı nasıl da canlı tuttuğunu anladım. Yıllarca hayalini kurduğum şeyler, hiç beklenmedik anlarda gelip beni buldu.

Düşüncelerimin, isteklerimin bu kadar hızlı değişebileceğine ilk defa bu yıl şahit oldum. 2020 bana her gününde ne plan yapmış olursam olayım, benim için hayatın kendi planları olduğunu gösterdi... Onlarca kapı kapandı yüzüne, hayalini kurdukların hiç olmayacak sandın. Budapeşte'ye gidemezsin sandın, evin olmaz sandın, Ukrayna'ya gidebilirsin sandın, Çanakkale'yi hiç göremezsin sandın. Göremedin... Olur öyle şeyler. Bazen bindiğin Çanakkale otobüsünden inmen gerekir ki; en doğru anda en doğru kişilerle gidebilesin...

Değişimden korkmamayı ve hayatın bana getirdiklerine kucak açmayı da seninle öğreniyorum 2020. Öğreniyorum; çünkü bitimine 2 gün kala halen daha planların değişebileceğini bana göstermeye çalışıyorsun. Biliyorum, olması gereken olmam gereken yerde ve zamanda oluyor. Öyle olmasa ilk uçağa atlayıp İzmir'e gitmez, İzmir tarihinin en şiddetli depremlerinden birine orda yakalanmazdım. O gün orda olmam gerektiği için ordaydım...

Hatalarım olduğunda kendime daha sıkı, sımsıkı sarılmayı en çok bu sene başardım. Hayatımda çok değerli dostlarım, sevdiklerim olduğunu bir kez daha farkına vardım.

Sevgili 2020, hayatın yalnızca andan ibaret olduğunu ne yaşamam gerekirse onu yaşayacağımı artık çok daha iyi biliyorum. Bana kattığın her şey için teşekkür ederim...

29.12.2020